Korona virüs salgınının zirveye ulaştığı dönemde, Alman doktorlara hastalara telefonla hastalık izni verme yetkisi verildi.
Ancak Kovid-19 hastalarıyla gereksiz temasın önlenmesine yönelik özel önlemin süresi Mart ayı sonunda sona erdi. Üç yıldır yürürlükteydi.
İşçilerin artık hastalık raporu almak için doktorlara eski usul bir ziyarette bulunmaları gerekiyor, ancak hastalar yine de video görüşmesi yoluyla pratisyen hekimlerinden rapor alabilecek.
Bu hamlenin dolandırıcılık iddialarını azaltmaya yardımcı olması bekleniyor. Bunun nedeni, cömert programlar uygulandığında daha fazla insanın hasta olduğunu bildirmesi mi? Kıta genelinde ücretli izin ödenekleri nasıl karşılaştırılıyor?
Almanya, AB’de hastalık ve sağlık yardımları harcamalarında birinci sırada yer alıyor ve GSYİH’sının yüzde 11’ini hastalık iznine ve kamu tıbbi bakımına ayırıyor. AB’nin istatistik ofisi Eurostat’a göre bu ülkeyi Fransa ve Hollanda (her ikisi de yüzde 10,2) izliyor.
Hastalık ve sağlık yardımlarına en az pay ayıran ülkeler Estonya (yüzde 4,9), Litvanya (yüzde 5), Polonya, Macaristan ve İrlanda’dır (tümü de yüzde 5,5).
2020 rakamlarına göre Almanya aynı zamanda özellikle hastalık izni yardımlarına en çok harcama yapan ülke konumunda. Ülke, GSYİH’sının yüzde 2,3’ünü hasta çalışanları desteklemek için ayırıyor. Onu Hollanda (yüzde 2,1), İsveç (yüzde 1,7), İspanya (yüzde 1,5) ve Lüksemburg (yüzde 1,4) takip ediyor.
2020 sıralamaları koronavirüs pandemisinden etkilenmiş olabilir ama 2018 rakamlarına baktığımızda, birkaç yıl önce bu kadar fazla harcama yapmayan İspanya dışında en fazla harcama yapan ülkeler hemen hemen aynı.
Cömert ücretli izinler insanları hasta olduklarını bildirmeye teşvik ediyor mu?
Hastalık iznine daha fazla harcama yapan ülkelerin, insanların işten daha fazla izin aldığı ülkeler olacağını varsayabilirsiniz. Ancak gerçek sezgilere aykırıdır.
2022’nin sonunda, işsiz kalan çalışan oranının en yüksek olduğu ülkeler Fransa (yüzde 14,9), Finlandiya (yüzde 14,8), İsveç (yüzde 14,7), Danimarka (yüzde 13,6), Estonya (yüzde 13,2) oldu. yüzde) ve Hollanda (yüzde 12,4).
İnsanların işe devamsızlığının en az olduğu ülkeler ise Romanya (yüzde 2,5), Bulgaristan (yüzde 2,9), Yunanistan (yüzde 4,9), Polonya (yüzde 5,8) ve Sırbistan (yüzde 5,9) oldu.
AB’deki ortalama işe devamsızlık oranının kadınlar için (yüzde 12,1) erkeklere göre (yüzde 7,8) önemli ölçüde daha yüksek olduğunu belirtmekte fayda var. Norveç Halk Sağlığı Enstitüsü akademisyenleri tarafından 2018 yılında yapılan bir araştırma, bu cinsiyet ayrımının “en önemli” açıklamasının “iş ve aile stres etkenleri” olduğunu belirledi.
En fazla işe devamsızlık bildiren ülkeler, hastalık ve sağlık yardımlarına en fazla harcama yapan ülkelerle eşleşmiyor. Ancak ücretli izin koşullarının hem miktar hem de süre açısından en cömert olduğu yerler arasında yer alıyorlar.
En cömert hastalık maaşına sahip Avrupa ülkeleri
Aşağıdaki ülke listesi Euronews Next tarafından hazırlanmıştır ve dikkatle yorumlanmalıdır.
Ücretli izne uygunluğu çevreleyen birçok kural ve koşul vardır. Örneğin, bazı ülkelerde bu yalnızca iş göremezlik öncesindeki bir referans dönemde sosyal güvenlik kurumlarına yeterli katkıyı yapmış olanlar için bir seçenektir.
Bazı ülkelerde, örneğin kişinin tüberküloz veya HIV gibi bulaşıcı bir enfeksiyonu olması durumunda, yardım olarak verilen miktarın artırılmasına izin veren koşullu istisnalar da bulunmaktadır.
Lüksemburg
Yardımın miktarı: Lüksemburg’daki şirketlerin, hastalık iznindeki işçilere yaklaşık üç ay boyunca, daha kesin olarak söylemek gerekirse, 77 gün boyunca veya 77. iş göremezlik gününün gerçekleştiği takvim ayının sonuna kadar maaşlarının tamamını ödemeleri gerekmektedir.
Yardım süresi: İş göremezliğin bu süreyi aşması halinde, sağlık sigortası kurumu 78 haftaya (1,5 yıl) kadar uzatma hakkı verir.
Estonya
Yardım miktarı: Hastalık izninin ikinci gününden itibaren kamu sağlık sigortası fonundan alınan referans ücretin yüzde 70’i.
Referans ücret, son altı ayın ortalama ücretine ve bir önceki takvim yılında yapılan sosyal vergi ödemelerine göre belirlenir.
Yardımın süresi: Yılda en fazla 240 gün olmak üzere ardışık 182 takvim gününe kadar ücretli hastalık izni.
Finlandiya
Yardımın miktarı: İşçiler, hastalıklarının başlamasından dokuz iş günü sonra hastalık ödeneği talebinde bulunabilirler. İşveren genellikle bu bekleme süresi boyunca çalışanın ücretini öder ve birçoğu da ilk bir veya iki ay boyunca maaşın tamamını öder.
Daha sonra Finlandiya Sosyal Sigorta Kurumu Kela, işçinin ortalama yıllık gelirine göre ödeneği alıyor.
Yararlanma süresi: 300 iş gününe kadar (yaklaşık bir yıl).
İsveç
Yardım miktarı: Maaşın yaklaşık yüzde 80’i, ancak toplu sözleşme olması durumunda daha yüksek olabilir.
Yardımın süresi: 364 gün, ancak ücretli izinle uzatma mümkündür, bu süre işçinin gelirinin yüzde 75’ine tekabül eder.
Ancak söz konusu kişinin ağır hasta olması durumunda, bu sınırın ötesinde maaşının yüzde 80’i oranında hastalık yardımından yararlanmaya devam edebilir.
Fransa
Fayda miktarı: Hastalığın türüne ve mesleki duruma bağlı olarak faydalar farklılık gösterebilir. Ancak günlük ödenek genellikle bir işçinin referans ücretinin yüzde 50’sidir.
Ancak brüt referans ücretin sınırı aylık 2.885,61 Euro’dur; bu, ödenen günlük ödeneğin günlük 47,43 Euro’yu geçemeyeceği anlamına gelir. Ancak hastalık izninin üç ayı aşması durumunda bu günlük ödenek yeniden değerlendirilerek artırılabilir.
Faydalanma süresi: İşçinin sağlık durumu izin verdiği takdirde hastalık izni üç yıla kadar sürebilmektedir.
Portekiz
Yardımın miktarı: Hastalık izni ne kadar uzun olursa, o kadar iyi ödenir. Bir aydan kısa hastalık izinleri, çalışanın ortalama gelirinin yüzde 55’i oranında karşılanırken, bu oran, üç aydan uzun süren hastalık durumunda yüzde 70’e, bir yıldan uzun süren hastalık izinleri için ise yüzde 75’e kadar çıkıyor.
Yararlanma süresi: 1.095 güne kadar (üç yıl).
Başka bir deyişle, Fransa ve Portekiz, her hastalık günü için kapsanan tutardan ziyade ücretli iznin süresi konusunda oldukça cömert davranmaktadır.
Letonya
Yardım miktarı: Hastalığın ilk günü ödenmez ancak işveren, ikinci günden 10’uncu güne kadar işçinin ortalama günlük kazancının en az yüzde 75’i oranında hastalık izni ödemek zorundadır.
Devlet Sosyal Sigorta Kurumu, hastalığın 11. gününden itibaren ortalama kazancın yüzde 80’i oranında hastalık yardımı sağlıyor.
Yararlanma süresi: 26 haftaya kadar (altı ay).
Litvanya
Yardım miktarı: Litvanya’nın kamu sigortası faturayı hastalığın üçüncü gününden itibaren yüzde 62 oranında alıyor. Ancak işverenlerin bunu çalışanın maaşının 100’üne kadar yükseltmesi çok yaygındır.
Fayda süresi: Bir takvim yılında 90 takvim gününe kadar.
Almanya
Almanya, hastalık ve sağlık yardımlarına ayrılan GSYH açısından sıralamada lider olmasına rağmen, ücretli hastalık izni ödeneği konusunda en cömert ülkeler arasında yer almıyor, diğer AB ülkeleriyle karşılaştırıldığında ortalama bir ülke.
Yardım miktarı: Altı haftaya kadar tam maaş. Bu dönemi geçtikten sonra işçiler sağlık sigortası şirketinden normal maaşlarının yüzde 70’ini oluşturan hastalık maaşı alıyorlar.
Yararlanma süresi: Aynı hastalık için üç yıllık bir süre içinde 78 haftaya (1,5 yıl) kadar.
İngiltere
Dünyanın altıncı büyük ekonomisi olan Birleşik Krallık’ta hastalık maaşı, bazı AB ülkelerinin sunduğu yardımlarla karşılaştırıldığında daha az cömert görünebilir.
Yardım miktarı: Birleşik Krallık’taki işçiler, hastalığın dördüncü gününden itibaren haftada 109,40 £ (123,91 €) alma hakkına sahiptir. Ancak şirketin hastalık maaşı planı varsa bazıları daha fazlasını alabilir.
Fayda süresi: 28 haftaya kadar. Bu süre dolduktan sonra, işe geri dönemeyecek kadar hasta olanlar, haftada 74,35 £ ile 113,35 £ arasında hibe sağlayan istihdam ve destek ödeneğine (ESA) başvurma hakkına sahip olabilir.
Ücretli harçlık cömertliği zenginliğe mi dayanıyor?
Listelenen ülkelerden yalnızca bazıları AB’nin kişi başına düşen GSYİH endeksinde ortalamanın üzerinde yer alıyor. Ancak, kurumsal kalitenin ve refah devleti cömertliğinin olduğu ülkelerde insanların hayatlarından daha memnun olduklarının altını çizen Dünya Mutluluk Raporu’nda bu ülkelerin çoğu en mutlu 30 ülke arasında yer alıyor.
Avrupa ülkeleri dünyadaki en cömert hastalık izni paketlerinden bazılarını sunuyor. Hatta Bulgaristan, Slovakya ve Yunanistan gibi AB’de kişi başına düşen GSYH’nin en düşük olduğu ülkeler bile, herhangi bir federal yasanın ücret ödemesi hakkı sağlamadığı ABD gibi dünyanın en zengin ülkelerinin bazılarından daha iyi sosyal koruma yardımları sunuyor. aile veya tıbbi izin.
